Harvesting time is begonnen

We zijn inmiddels weer een week verder en ik ben al aardig gewend aan het leven hier. Het huis is steeds voller geworden, we zitten er nu met 11 mensen in. Negen Nederlanders (o.a. uit Woudenberg, Sint Anthonis, Well, Wellerlooi en Maastricht) en 2 Denen. Twee Nederlanders zijn vanmorgen aangekomen, maar heb ik nog niet gezien. Zover ik begreep komen er nog 1 of 2 mensen en dan is de club compleet. Onze taak is vooral om te werken, de rest wordt vooral voor ons gedaan. Twee vrouwen van Australische medewerkers doen het huishouden; zij doen inkopen, houden het huis schoon en koken voor ons. Er is een grote woonkamer met rondom banken en een grote TV, waar wij regelmatig onze vrije tijd doorbrengen.

De oogst is nu volop aan de gang. Zoals gepland hebben we eerst de koolzaad geoogst. Gisteren is hiervan het laatste perceel van de in totaal 3 percelen afgemaakt. Het begin was een beetje moeizaam, maar na 2 dagen liep het wel redelijk. We zijn de afgelopen week steeds meer naar een dag- en nachtdienst toe gaan werken. Ik ben chauffeur op een van de rupstrekkers met 50 ton overlaadwagen in de nachtdienst. Een paar dagen hebben we rond 15.00 uur de dagdienst afgelost, maar nu doen we dat om 18.00 uur. De meeste koolzaad hebben we naar de silo gebracht, maar we hebben ook een aantal vrachtwagens op het land geladen. Die nemen per stuk zo'n 60 ton mee schat ik. Vooral vanuit het laatste perceel koolzaad moesten we een heel stuk rijden over een openbaar gravelpad. Om een vrachtje weg te brengen waren we wel een anderhalf uur zoet. Onderweg zag ik vele kangoeroes en een paar wilde zwijnen de weg oversteken. Het was dat mijn tractor maar 26 km/uur loopt, anders waren er zeker een aantal gesneuveld.

Afgelopen nacht zijn we overgegaan op de gerst. De opbrengsten hiervan zijn een stuk hoger dan van koolzaad, waardoor we met de 4 chaser bins alle zeilen bij moeten zetten om de combines bij te kunnen houden. Het is dan de sport om de combines niet stil te laten vallen, maar soms is dat niet te voorkomen. Het oogsten van de gerst is een stoffige aangelegenheid, waardoor al het materieel na elke dienst schoongemaakt moet worden. Afgelopen nacht zijn we rond 4.00 uur opgehouden, omdat het gewas te vochtig werd. Om de haverklap liepen de combines vast en ook de snelheid was er helemaal uit. Eigenlijk is het de bedoeling om in de nacht van 6 tot 6 uur te werken.

Ik begin ook steeds meer te wennen aan het Australische accent. Er is best veel communicatie onderling vanuit de machines en dat moet altijd in het Engels zodat iedereen het kan volgen. Dat laatste valt niet altijd mee als een van de Australiërs iets zegt. Soms zeggen ze iets, maar kan ik er niets van maken. Dat geldt overigens niet alleen voor mij... Maar uiteindelijk komen we er altijd wel uit. Uitspraken als 'thanks bud' en 'no worries' komen ook regelmatig voorbij, wel grappig. En het eerste wat ze zeggen als ze iemand die dag voor het eerste zien 'How you're going?'.

Ik probeer al sinds het vorige bericht om meer foto's te plaatsen, maar om een of andere reden wil dat niet lukken. Een beetje jammer, want dan is het wat makkelijker om er een beeld bij te vormen. Maargoed, ik blijf het proberen.

Ik ga zo even mijn tea (= warme maaltijd) opeten en me klaarmaken voor een nieuwe dag harvest. Tot later!

Groeten Ferdi