Ik ben in Australië!
Door: Ferdi
Blijf op de hoogte en volg Ferdi
07 Oktober 2013 | Australië, Moree
Zo, het was een hele trip, maar we zijn nu toch echt op de plaats van bestemming. Donderdag om 9.00 uur thuis vertrokken; ons pap en mam, zus Marit en neefje Luuk hebben me naar Schiphol gebracht. Daar vertrok mijn vlucht met China Southern om 13.20 uur. Ruim 22 uur later en 16.670 km verder kwam ik vrijdagavond aan in Sydney. Dit lijkt erg ver en dat is het ook! Blij dat ik een hotel geboekt had in Sydney, want een warme douche en een goede nachtrust waren welkom.
Zaterdagochtend ben ik weer op tijd opgestaan; de treinreis van Sydney naar Moree stond op de planning. Met de bus naar het centraal station, of eigenlijk eerst er voorbij. Zonder dat ik er erg in had was de bus de halte al voorbij, dus werd het de weg oversteken en de bus terug pakken. Niks aan de hand, want ik was ruim op tijd. Niets voor niks, want er gaat maar 1 trein per dag richting Moree. Vanuit de trein kon ik mooi het landschap bekijken. Het duurde tientallen km's voordat we Sydney uit waren. Daarna reden we door een een beetje een heuvelachtig land met vooral weides met vee. Hoe verder we richting Moree kwamen, hoe vlakker en uitgestrekter het land werd. Er was steeds meer landbouwgrond te zien en de percelen werden steeds groter. Toen het begon te schemeren heb ik diverse kangoeroes langs de spoorlijn in de bosjes zien vluchten. Na zo'n 8,5 uur in de trein gezeten te hebben, kwam ik rond 18.30 uur in het donker aan in Moree.
Gerrit Kurstjens stond mij zelf op te wachten op het station. Van daaruit was het evengoed nog 40 minuten rijden naar de boerderij. Dit over een asfaltweg die op een gegeven moment overging in gravel. Gerrit vroeg me om goed uit te kijken voor kangoeroes. Deze zijn vooral 's nachts actief en hebben de neiging om vlak voor auto's de weg over te steken. Dat bleek wel, want het was nodig om een keer hard te remmen voor een kangoeroe! Eenmaal in Tononga (het huis waar we in zitten) bleken de vrouw van Gerrit en dochter met man en kinderen ook aanwezig te zijn. Allen wonen permanent in Australië. Daarnaast waren er ook al 2 Nederlanders aanwezig, waarmee ik nog even een biertje gedaan heb.
De oogst zit er aan te komen, maar op dit moment is het nog rustig. Een zondag is nu nog een vrije dag, dus konden we gewoon lekker uitslapen. Na het ontbijt zijn we met Gerrit even naar de naastgelegen boerderij gereden om een paar houten balken te halen. Deze boerderij heeft Gerrit gekocht van een 90-jarige boer, die al lange tijd niks meer opgeruimd had. Een bende dus! Onderweg kon ik al een stukje van de grond van Kurstjens zien. Dat de percelen hier iets groter zijn dan in Nederland was al meteen duidelijk! In de verte zien we nog een rook- of stofwolk, Gerrit besluit even die kant op te rijden om te kijken wat het is. Enkele km's verder lijkt wolk nog net zo ver weg te zijn, dus niet op de grond van Kurstjens. Waarschijnlijk een boer die wat bos aan het verbranden is...
Als we terug zijn rijd ik samen met Jan-Willem (een van de andere NL'ers) met de ute (een soort pick-up) een rondje over het land van Kurstjens. In totaal bestaat dit uit 3 boerderijen die samen zo'n 10.000 hectare aan grond hebben. De boerderijen liggen min of meer in een driehoek aan de rand van het terrein. Bij deze boerderijen staan de silo's om de oogst in op te slaan. Er wordt koolzaad (canola), tarwe (wheat), gerst (barley), kikkererwten (chickpeas) en sorghum verbouwd. De percelen zijn ongeveer tussen de 250 en 750 hectare groot en bereikbaar via brede gravelpaden die niet tot de openbare weg behoren. Alle machines zijn 12 meter breed of een veelvoud daarvan. De reden hiervoor is dat er altijd door dezelfde sporen gereden wordt, met behulp van GPS. Ze doen hier alles met ute's, simpelweg omdat de afstanden zo groot zijn. Om van de ene naar de andere kant te rijden ben je zomaar 20 minuten aan het rijden. Erg indrukwekkend allemaal vond ik zelf!
Vandaag was het labour day in Australië, er wordt dan in principe niet gewerkt. Maar wij zijn Nederlanders, dus we hebben toch maar wat gedaan. Oogsten was er nog niet bij, maar wat onderhoud aan het terrein was er wel te doen. Ik heb de grasmaaier gehaald met de ute met trailer op een van de boerderijen. Anderhalf uur later was ik terug bij het huis en heb daar zo'n 4 uur het 'gras' gemaaid. Het was meer een mix van droge grond met gras/onkruid, dus toen ik klaar was ik net een aboriginal, zo bruin van het stof! Wat betreft het werken bleef het daar bij vandaag. We hebben nog even samen gekookt, want morgen komen pas de 2 dames die het huishouden gaan doen.
Vanmorgen hadden we enkele monsters genomen van een perceel gerst om het vochtgehalte te bepalen. Dit bleek 13,5% te zijn, wat in principe genoeg is om te kunnen beginnen met de oogst. De koolzaad zit rond de 8% en daarmee gaan we als eerste aan de slag. De 4 combines (headers) kunnen dus van stal gehaald worden, samen met 3 of 4 overlaadwagens (chaser bins). Er zijn vanavond nog 2 Deense jongens gearriveerd en er werken hier ook 4 vaste Australiërs, dus er zijn voldoende mensen. Over een paar dagen komen er nog 4 Nederlanders, die nodig zijn als er in 2 ploegen gedraaid moet worden.
Het is een heel verhaal geworden met veel informatie, maar er is gewoon heel veel te vertellen over wat ik hier allemaal zie en hoor! Ik zit hier in ieder geval prima. Er wordt goed voor ons gezorgd en er zit een mooie periode aan te komen met vele uren oogstplezier!
Wordt vervolgd...
Groeten Ferdi
Zaterdagochtend ben ik weer op tijd opgestaan; de treinreis van Sydney naar Moree stond op de planning. Met de bus naar het centraal station, of eigenlijk eerst er voorbij. Zonder dat ik er erg in had was de bus de halte al voorbij, dus werd het de weg oversteken en de bus terug pakken. Niks aan de hand, want ik was ruim op tijd. Niets voor niks, want er gaat maar 1 trein per dag richting Moree. Vanuit de trein kon ik mooi het landschap bekijken. Het duurde tientallen km's voordat we Sydney uit waren. Daarna reden we door een een beetje een heuvelachtig land met vooral weides met vee. Hoe verder we richting Moree kwamen, hoe vlakker en uitgestrekter het land werd. Er was steeds meer landbouwgrond te zien en de percelen werden steeds groter. Toen het begon te schemeren heb ik diverse kangoeroes langs de spoorlijn in de bosjes zien vluchten. Na zo'n 8,5 uur in de trein gezeten te hebben, kwam ik rond 18.30 uur in het donker aan in Moree.
Gerrit Kurstjens stond mij zelf op te wachten op het station. Van daaruit was het evengoed nog 40 minuten rijden naar de boerderij. Dit over een asfaltweg die op een gegeven moment overging in gravel. Gerrit vroeg me om goed uit te kijken voor kangoeroes. Deze zijn vooral 's nachts actief en hebben de neiging om vlak voor auto's de weg over te steken. Dat bleek wel, want het was nodig om een keer hard te remmen voor een kangoeroe! Eenmaal in Tononga (het huis waar we in zitten) bleken de vrouw van Gerrit en dochter met man en kinderen ook aanwezig te zijn. Allen wonen permanent in Australië. Daarnaast waren er ook al 2 Nederlanders aanwezig, waarmee ik nog even een biertje gedaan heb.
De oogst zit er aan te komen, maar op dit moment is het nog rustig. Een zondag is nu nog een vrije dag, dus konden we gewoon lekker uitslapen. Na het ontbijt zijn we met Gerrit even naar de naastgelegen boerderij gereden om een paar houten balken te halen. Deze boerderij heeft Gerrit gekocht van een 90-jarige boer, die al lange tijd niks meer opgeruimd had. Een bende dus! Onderweg kon ik al een stukje van de grond van Kurstjens zien. Dat de percelen hier iets groter zijn dan in Nederland was al meteen duidelijk! In de verte zien we nog een rook- of stofwolk, Gerrit besluit even die kant op te rijden om te kijken wat het is. Enkele km's verder lijkt wolk nog net zo ver weg te zijn, dus niet op de grond van Kurstjens. Waarschijnlijk een boer die wat bos aan het verbranden is...
Als we terug zijn rijd ik samen met Jan-Willem (een van de andere NL'ers) met de ute (een soort pick-up) een rondje over het land van Kurstjens. In totaal bestaat dit uit 3 boerderijen die samen zo'n 10.000 hectare aan grond hebben. De boerderijen liggen min of meer in een driehoek aan de rand van het terrein. Bij deze boerderijen staan de silo's om de oogst in op te slaan. Er wordt koolzaad (canola), tarwe (wheat), gerst (barley), kikkererwten (chickpeas) en sorghum verbouwd. De percelen zijn ongeveer tussen de 250 en 750 hectare groot en bereikbaar via brede gravelpaden die niet tot de openbare weg behoren. Alle machines zijn 12 meter breed of een veelvoud daarvan. De reden hiervoor is dat er altijd door dezelfde sporen gereden wordt, met behulp van GPS. Ze doen hier alles met ute's, simpelweg omdat de afstanden zo groot zijn. Om van de ene naar de andere kant te rijden ben je zomaar 20 minuten aan het rijden. Erg indrukwekkend allemaal vond ik zelf!
Vandaag was het labour day in Australië, er wordt dan in principe niet gewerkt. Maar wij zijn Nederlanders, dus we hebben toch maar wat gedaan. Oogsten was er nog niet bij, maar wat onderhoud aan het terrein was er wel te doen. Ik heb de grasmaaier gehaald met de ute met trailer op een van de boerderijen. Anderhalf uur later was ik terug bij het huis en heb daar zo'n 4 uur het 'gras' gemaaid. Het was meer een mix van droge grond met gras/onkruid, dus toen ik klaar was ik net een aboriginal, zo bruin van het stof! Wat betreft het werken bleef het daar bij vandaag. We hebben nog even samen gekookt, want morgen komen pas de 2 dames die het huishouden gaan doen.
Vanmorgen hadden we enkele monsters genomen van een perceel gerst om het vochtgehalte te bepalen. Dit bleek 13,5% te zijn, wat in principe genoeg is om te kunnen beginnen met de oogst. De koolzaad zit rond de 8% en daarmee gaan we als eerste aan de slag. De 4 combines (headers) kunnen dus van stal gehaald worden, samen met 3 of 4 overlaadwagens (chaser bins). Er zijn vanavond nog 2 Deense jongens gearriveerd en er werken hier ook 4 vaste Australiërs, dus er zijn voldoende mensen. Over een paar dagen komen er nog 4 Nederlanders, die nodig zijn als er in 2 ploegen gedraaid moet worden.
Het is een heel verhaal geworden met veel informatie, maar er is gewoon heel veel te vertellen over wat ik hier allemaal zie en hoor! Ik zit hier in ieder geval prima. Er wordt goed voor ons gezorgd en er zit een mooie periode aan te komen met vele uren oogstplezier!
Wordt vervolgd...
Groeten Ferdi
-
07 Oktober 2013 - 19:18
Hilde:
Leuk om te lezen en klinkt inderdaad indrukwekkend! In ieder geval fijn dat je goed aangekomen bent en zo te lezen ga je je wel vermaken daar. Veel succes en plezier! Groetjes van je zus -
10 Oktober 2013 - 20:55
Rudi & Nicolette:
Hey Ferdi! Mooi verhaal man! klinkt alsof je een hele leuke tijd tegemoet gaat! geniet ervan, voor je het weet is het weer voorbij! we blijven je verslagen met veel plezier lezen! Groetjes uit Zwaag Rudi & Nicolette -
15 Oktober 2013 - 08:22
Frank Van Otterdijk:
Mooi verhaal Ferdi. Jan-Willem..... Toch niet DE Jan-Willem van Groentehof!!!!
Ik kan niet wachten op de volgende story!
Groeten Frank. -
15 Oktober 2013 - 10:02
Suzan:
Ha jongen,
Gisteren logde ik in bij Hessing na mijn vakantie van 4 weken en zag de mail van jou.
Leuk leuk leuk.ben heel blij dat t goed met je gaat en wens je ook een hele fijne tijd daar in t verre. Australië .. Ik zal je regelmatig volgen want we hadden samen toch een leuke band hoop dat ik je in de toekomst ook nog eens zal zien ..zal nu wel ff duren :))
Ferdi, heel veel plezier daar het ga je goed
Groetjes Suzan xx -
21 Oktober 2013 - 19:23
Cor En Anneke:
Hoi Ferdi,
Je gaat wel lekker zo te zien, mooi. Krijg je straks een keer in een weekend de tijd om een keer lekker uit te gaan want het is wel flink werken zo te horen! Hoe ver is de farm trouwens van de bewoonde wereld af?
Niet te hard werken hoor want je moet ook nog een beetje genieten!
Groetjes van Cor en Anneke.
p.s. de maisoogst is hier al in volle gang, ik denk nog een kleine twee weken, dan is alles eraf. We hebben nog een mooie nazomer op dit moment. Tot ziens. -
29 December 2015 - 21:14
Jan Strijbos:
Hoi Ferdi.
Ik ben Jan ,en ik ken jou niet maar ik lees dat je bij Gerrit in Australie bent om mee te oogsten.
Ik heb ook geen idee waar jij Gerrit van kent ,maar ik heb mijn laatste 20 jaar bij Gerrit als monteur gesleten ,en heb heel veel goede herinneringen aan die tijd bij, en aan Gerrit. Fantastiche kerel voor veel mensen een beetje moeilijk te volgen hij maakt altijd zo'n grootte gedachte sprongen ,maar ik heb dat altijd zeer gewaardeerd in hem. Ik heb nog altijd de hoop dat ik hem hier in holland en het liefst bij mij in Ysselelstyn zal treffen en misschien ga ik nog wel eens met een van mijn kleinkinderen, die inmiddels al heel groot zijn naar australie,om het zelfde te doen als jij nu .
Veel oogst plezier en groeten aan Gerrit en Pam .
Groetjes Jan Strijbos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
