Niet vooruit te branden!

Het is alweer even geleden dat ik wat van me heb laten horen. En hoewel ik gewoon nog op de boerderij ben, hebben we toch wel weer het een en ander gedaan.

Om te beginnen heb ik mijn auto verkocht. Ik wist niet zo goed wat ik daarvan moest verwachten, dus had ik maar besloten op tijd te beginnen. Hier moeten blijven omdat mijn auto nog niet verkocht was leek me namelijk ook niet zo handig. Dus mijn auto gewassen, foto's gemaakt en op Gumtree (= Australische marktplaats) gezet. Na enkele dagen belde er een geïnteresseerde, een dag later kwam hij kijken en weer een dag later was mijn auto al verkocht en weg. Tja, het kan snel gaan. De op een na laatste dag dat ik aan het reizen was kreeg ik nog een opspringend steentje van een vrachtwagen op mijn vooruit, met een steeds groter wordende barst als gevolg. Een beetje balen, maar geen nood, want ik had een windscreen option in mijn autoverzekering. Dus nog gauw voor de verkoop even mijn vooruit gratis laten vervangen. Blij dat ik mijn auto weer kwijt ben, maar soms is het ook lastig dat je niet zomaar weg kunt.

Reden om even weg te gaan was de regen die we in de afgelopen 2 weken gehad hebben, in totaal 110 mm. Dat was zeker wel de moeite, dus daar waren we dan ook erg blij mee! Het nadeel van regen hier is dat je een aantal dagen niet erg veel kunt doen op de boerderij. De black soil (de grondsoort hier) wordt erg zacht en plakkerig door regen, waardoor je op het land moet stoppen met werken. Enkele dagen hebben we nog wel wat klusjes in de werkplaats kunnen doen, maar daar was het werk op een gegeven moment ook op. We hebben dus ook een paar dagen vrij gehad. Even hebben we gekeken of we niet een paar dagen naar Sydney konden gaan, maar het weer was daar niet veel beter, dus dat idee hebben we maar laten varen.

Voor mij bestonden de afgelopen weken vooral uit vrachtwagens laden met graan en het verbranden van bomen. Er wordt al een tijdje gewerkt aan een nieuw perceel; een bebost stuk land dat uiteindelijk als landbouwgrond moet gaan dienen. Stefan heeft zo'n 2 weken kleine bomen omgeduwd met de loader, en nu is er een bulldozer die de grotere bomen heeft gedaan. Uiteindelijk leverde dit wel een stuk of 40 hopen met bomen op, die verbrand moesten worden. Vol goede moed begonnen we met een jerrycan brandstof (diesel met een beetje benzine) en een brander rond te gaan om de hopen aan te steken. Het verse hout en de regenval maakten het ons alleen een beetje moeilijk, want echt lekker branden wilde het allemaal niet. Dan maar wat meer brandstof gebruiken om de boel weg te krijgen, maar ook dat zette geen zoden aan de dijk. We gaven ons niet gewonnen, want het hout moest weg en we hadden genoeg diesel op voorraad. Deze week zijn we daarom niet te flauw aan de gang gegaan en zijn Stefan en ik weer alle hopen langs gegaan om ze weer aan te steken. Precies weet ik het niet, maar ik schat dat we in totaal tussen de 1.200 en 1.500 liter diesel hebben gebruikt! Nu zijn we zover dat er vrijwel alleen nog boomstronken over zijn, en die worden met de bulldozer begraven. Intussen ben ik er wel achter dat dit echt een Australische manier is om van je afval af te komen; verbranden of begraven...

Tijdens het verbranden van de bomen viel het me op hoeveel roofvogels er rondcircelden in de lucht, soms wel tientallen. Waarschijnlijk komen die af op de muizen die wegvluchten als het ze te warm wordt onder het vuur. Er zitten hier op het moment gruwelijk veel muizen; bij de graansilo's, in de schuren, in de brandhopen, in de stapel strobalen en ook in huis zitten wel wat muizen. Vorige week hebben we een van de schuren opgeruimd, waarvoor er wat tractors en machines naar buiten gereden moesten worden. Onder elk wiel kwamen minimaal 5 muizen vandaan. En als je een strobaal van de stapel afpakt, dan rennen de muizen ook in de rondte. Blijkbaar is er voldoende voedsel en hebben de muizen het goed naar hun zin hier.

Verder heb ik me de afgelopen tijd bezig gehouden met verschillende dingen. Er wordt vrij veel graan geladen op het moment, dus elke dag moet ik wel een of meerdere vrachtwagens laden. Eigenlijk is het alleen een kwestie van de vijzel aanzetten en een vrachtbriefje schrijven. Je wordt er niet moe van en er is tijd genoeg om even een praatje met de chauffeur te maken (het laden van een roadtrain met ongeveer 50 ton graan duurt zo' n 3 kwartier). Vaak horen ze meteen al dat ik niet Australisch ben, dus zijn ze wel benieuwd waar ik dan wel vandaan kom en wat voor werk ik normaal doe. Ik heb trouwens al best een aantal Australiërs gesproken die een familielid hebben die oorspronkelijk uit Nederland komt. Daarnaast zijn we in de werkplaats bijna een week bezig geweest met het vervangen van de spuitbomen op de spuitmachine. En Stefan en ik hebben samen een oud schuurtje en huisje opgeruimd. Een sloopvergunning aanvragen, de gebouwen slopen en het afval netjes gescheiden afvoeren? Nee hoor, gewoon de fik erin! We hadden er eigenlijk wel lol in...

Zo houden we ons wel bezig, al moet het echte werk nog komen. De verwachting is nu dat we eind april wel zo'n beetje kunnen beginnen met zaaien. Eind mei zal dat wel een heel eind klaar zijn en daarna maak ik me klaar om weer terug te keren naar Nederland. We zullen zien of het ook zo gaat lopen, want je weet het hier maar nooit.

Wordt vervolgd...

See ya later!

Ferdi