Te land, ter zee en in de lucht
Door: Ferdi
Blijf op de hoogte en volg Ferdi
01 Januari 2014 | Australië, Langhorne Creek
Dat was wat in me opkwam om de afgelopen tijd samen te vatten. De vorige keer zat ik nog vrij noordelijk in de outback in Dajarra, inmiddels ben ik alweer aan de zuidkust. In Langhorne Creek om precies te zijn, iets ten zuid-oosten van Adelaide. Nou liggen Dajarra en Langhorne Creek niet echt om de hoek bij elkaar, dus ik heb flink wat afstand afgelegd de afgelopen tijd. Vanaf het vertrek van de boerderij staat de teller nu op precies 8.412 afgelegde km's met de auto. Daarnaast heb ik de afgelopen week ook nog wat gevaren en gevlogen...
Ik was onderweg naar Alice Springs, de woestijnstad in het hart van Australië. Via Mount Isa ben ik naar de Stuart Highway gegaan om vervolgens in de richting van Adelaide te rijden. Eerst Tennant Creek gepasseerd om daarna door te gaan naar Alice Springs. Het is daar een kwestie van voet op het gaspedaal (nee ik heb geen cruise control) en kilometers maken. Er is onderweg niet bijster veel te zien en de variatie in het landschap wordt ook steeds minder. Vanaf Tennant Creek wordt het al snel duidelijk dat we in Aboriginal gebied aangekomen zijn. De gemiddelde blanke Australiër is niet zo positief over de Aboriginal bevolking en ik begrijp nu waarom. In de steden hangen de Aboriginals overal rond; in de parkjes onder de bomen, op de bankjes in het centrum, op het parkeerterrein bij de supermarkt, en ga zo maar door. Ze liggen daar wat te slapen, zitten te kletsen en zijn erg luidruchtig (ze schreeuwen liever naar iemand 100 meter verderop dan dat ze er even naartoe lopen). Over het algemeen had ik niet echt de indruk dat ze iets zinnigs doen en zien ze er nogal onverzorgd uit. Lang verhaal kort; ik voelde me niet op mijn gemak bij die lui. Meteen ook de reden waarom ik een aantal dagen steeds op een veilige camping heb gestaan, om te voorkomen dat je beroofd wordt (want dat schijnt voor te komen).
In Alice Springs heb ik een keer overnacht. De volgende ochtend heb ik de Road Transport Hall of Fame bezocht, eentje die ik natuurlijk niet over mocht slaan! Het bestond eigenlijk uit 2 delen: een museum over het wegtransport in het algemeen en een Kenworth museum. De Australiërs zijn (terecht) trots op hun roadtrains en dat laten ze ook zien ook. Ik heb meteen eens even gevraagd hoe het nou zit met die roadtrains. De lengte verschilt per staat maar is maximaal 53,5 meter, standaard mogen ze 120 ton wegen (met ontheffing 150 ton), het verbruik is ongeveer 1 liter diesel per km en het vermogen ligt meestal tegen de 700 pk. Zoveel vermogen hebben de zwaarste Kenworth trucks trouwens ook. Alle Kenworth trucks in Australië zijn ook hier gebouwd, speciaal naar de eisen die hier gesteld worden (vooral de koeling van de motor). DAF's staan er overigens om bekend dat ze vlam vatten als ze hard moeten werken, dus die worden vooral voor de gewone combinaties rondom de steden gebruikt. Naja, ik vond het wel interessant!
Er wordt overal gezegd dat er midden in Australië ergens een hele grote steen ligt. Allemaal mooi die verhalen, maar ik wilde toch even zelf controleren of het wel echt waar is... Dus vanuit Alice Springs verder gereden naar Uluru, wat ongeveer 250 km van de Stuart Highway af ligt. Van verre zie je hem al liggen: Ayers Rock. Hij ligt er echt! Het was een mooie bewolkte dag en de dag van tevoren had ik al redelijk wat regen gehad, dus het was goed uit te houden buiten. Mooie gelegenheid dus om de 10 km lange wandeling om Ayers Rock te doen. Dan kom je er pas achter hoe groot hij is! In het gesteente zitten heel veel gaten en spleten, wat vaak weer een speciale betekenis had voor de Aboriginals. Vaak wilden ze niet dat je foto's maakte uit respect voor de Aboriginals, maar wat niet weet wat niet deert dacht ik maar...
Na Ayers Rock heb ik weer gas gegeven, om in 2 dagen naar Port Augusta te koersen. Onderweg nog even gestopt in Coober Pedy, een stad waar het stikt van de opaalmijnen en sieradenzaakjes. Veel huizen en bedrijfjes liggen half ondergronds, omdat het er gruwelijk warm kan worden. Het is ook maar een zanderige boel daar, het was in mijn ogen veel meer een woestijnstad dan Alice Springs. Ook Port Augusta heb ik aangedaan, wat echt een wereld van verschil is met de outback. Aan de kust is het weer iets frisser, veel groener en de diesel is weer betaalbaar (langs de kust kost het ongeveer $1,60 per liter, in de outback heb ik $2,25 voor een liter betaald). Vervolgens ben ik recht omlaag gereden naar York Peninsula, een soort schiereiland ten westen van Adelaide. Het ziet daar echt geel/bruin van de graanvelden (grotendeels al geoogst), veel meer dan dat is er niet. Wel ligt in het uiterste puntje het Innes National Park, wat echt heel mooi was! Veel variatie in planten en een prachtige kustlijn met mooie stranden en kliffen. Vroeger waren er gipsmijnen in dit gebied, met aan de kust een belangrijke exporthaven. Als gevolg van de soms ruige zee liggen er langs de kustlijn zo'n 50 scheepswrakken op de zeebodem. Al met al leuk om dit park bezocht te hebben!
Iets wat ik ook graag wilde zien in Australië waren de wijnstreken. Nu zijn er op veel plaatsen wijngebieden, maar rondom Adelaide liggen 2 bekende. Dat lag mooi op mijn route, dus ben ik met een boog om de stad heen gereden zodat ik eerst door Barossa Valley en later langs het plaatsje McLaren Vale kwam. Het was weekend toen ik daar was, maar het was er erg levendig en gezellig. In Australië is het nu overigens zomer en hebben veel mensen vakantie, dus daarom is het nu ook redelijk druk overal. Maargoed, in beide gebieden hebben ik wat rondgekeken en een stukje gelopen door de wijnvelden. Er zitten gigantisch veel wijnboertjes in zo'n gebied, vrij kleine bedrijfjes had ik de indruk. De een is nog trotser op zijn wijn dan de andere en bij de meeste wijnboeren kun je ook proeverijen doen.
In de tussentijd had ik besloten om naar Kangaroo Island te gaan. Ik was er nu zo dichtbij en volgens de verhalen zou het er heel mooi moeten zijn. Er gaat een ferry van het vaste land naar het eiland, wat ongeveer 3 kwartier duurt. Dus ik ben met de auto de ferryboot opgegaan en heb een mooi boottochtje richting het eiland gehad. Op het eiland stikt het van de mooie stranden en baaien, en er zijn veel dieren te zien. De eerste middag ben ik een stuk langs de kust gereden en heb wat mooie plekken bezocht. De volgende dag heb ik een koala walk gedaan, want er zitten veel meer koala's dan mensen op het eiland. Het valt niet mee om de koala's te vinden, aangezien ze vaak hoog in de bomen een tukkie aan het doen zijn (die beesten slapen 20 uur per dag!). Maar na een uurtje rondlopen heb ik toch 11 van de 34 koala's in dat park gezien. Na terugkomst loop ik een helicopterpiloot tegen het lijf, die in hetzelfde gebouw zit als de koala walk. Hij zegt als je zin hebt om een vlucht te maken, dan moet je vanmiddag hier terug komen, want hij had nog een plaats vrij in zijn helicopter. Voor een schappelijk prijsje mocht ik mee. Nou blijft het toch een prijzige aangelegenheid, maar na even nagedacht te hebben besloot ik het maar eens te doen. Zo gezegd, zo gedaan, en zo zat ik 's middags dus in de helicopter voor een 20 minuten durende vlucht over een stukje kustgebied van het eiland. We vlogen ook over de Remarkable Rocks en Admirals Arch, 2 bezienswaardigheden op het eiland. Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn besluit, want het was gewoon een gave ervaring! Het vliegen zelf, maar ook het uitzicht op het kustgebied was weer prachtig!
Voor oud en nieuw ben ik naar camping vlakbij Kingscote (de hoofdstad van het eiland) gegaan. Ik had inmiddels al gehoord dat er niet zo gek veel te beleven was op het eiland, maar toch ben ik 's avonds naar het centrum van de stad gegaan. Er waren enkele restaurantjes open, maar voor de rest was er helemaal niks te beleven. Er liep niemand op straat! Een beetje teleurgesteld liep ik nog wat rond of er misschien ergens een pub was om nog even een pilsje te drinken, maar toen kwam ik een stel Nederlanders tegen die net als ik verbaasd waren over het enorme oud en nieuw spectakel. Aangezien het pas de derde keer was dat ik Nederlanders tegenkwam, kon ik het niet laten ze even aan te spreken. Het was een gezin dat in Australië was om hun dochter op te zoeken en in een huisje in Kingscote verbleef. We raakten aan de praat en ze vroegen of ik zin had om mee te gaan naar hun huisje om wat te drinken. Dat heb ik niet afgeslagen en zo hebben we toch nog een heel gezellige avond gehad! Tja, sommige dingen verzin je niet van tevoren...
Vanmorgen heeft de ferry mij weer terug naar het vasteland gebracht. Het is de hele dag al regenachtig, dus ben ik maar weer een stukje gaan rijden tot Langhorne Creek waar ik nu ben. De komende dagen langs de kust richting Melbourne, waaronder de welbekende Great Ocean Road. Het plan is dan om in het weekend bij Melbourne te zijn, om mijn nicht en haar man op te zoeken. Even een familiebezoekje aan de andere kant van de wereld!
Het was een flink verhaal deze keer, maar dat krijg je als je een hoop ziet. Ik ga nog even door en houd jullie op de hoogte!
En natuurlijk nog de beste wensen voor het nieuwe jaar voor iedereen!
Wordt vervolgd...
Groeten Ferdi
Ik was onderweg naar Alice Springs, de woestijnstad in het hart van Australië. Via Mount Isa ben ik naar de Stuart Highway gegaan om vervolgens in de richting van Adelaide te rijden. Eerst Tennant Creek gepasseerd om daarna door te gaan naar Alice Springs. Het is daar een kwestie van voet op het gaspedaal (nee ik heb geen cruise control) en kilometers maken. Er is onderweg niet bijster veel te zien en de variatie in het landschap wordt ook steeds minder. Vanaf Tennant Creek wordt het al snel duidelijk dat we in Aboriginal gebied aangekomen zijn. De gemiddelde blanke Australiër is niet zo positief over de Aboriginal bevolking en ik begrijp nu waarom. In de steden hangen de Aboriginals overal rond; in de parkjes onder de bomen, op de bankjes in het centrum, op het parkeerterrein bij de supermarkt, en ga zo maar door. Ze liggen daar wat te slapen, zitten te kletsen en zijn erg luidruchtig (ze schreeuwen liever naar iemand 100 meter verderop dan dat ze er even naartoe lopen). Over het algemeen had ik niet echt de indruk dat ze iets zinnigs doen en zien ze er nogal onverzorgd uit. Lang verhaal kort; ik voelde me niet op mijn gemak bij die lui. Meteen ook de reden waarom ik een aantal dagen steeds op een veilige camping heb gestaan, om te voorkomen dat je beroofd wordt (want dat schijnt voor te komen).
In Alice Springs heb ik een keer overnacht. De volgende ochtend heb ik de Road Transport Hall of Fame bezocht, eentje die ik natuurlijk niet over mocht slaan! Het bestond eigenlijk uit 2 delen: een museum over het wegtransport in het algemeen en een Kenworth museum. De Australiërs zijn (terecht) trots op hun roadtrains en dat laten ze ook zien ook. Ik heb meteen eens even gevraagd hoe het nou zit met die roadtrains. De lengte verschilt per staat maar is maximaal 53,5 meter, standaard mogen ze 120 ton wegen (met ontheffing 150 ton), het verbruik is ongeveer 1 liter diesel per km en het vermogen ligt meestal tegen de 700 pk. Zoveel vermogen hebben de zwaarste Kenworth trucks trouwens ook. Alle Kenworth trucks in Australië zijn ook hier gebouwd, speciaal naar de eisen die hier gesteld worden (vooral de koeling van de motor). DAF's staan er overigens om bekend dat ze vlam vatten als ze hard moeten werken, dus die worden vooral voor de gewone combinaties rondom de steden gebruikt. Naja, ik vond het wel interessant!
Er wordt overal gezegd dat er midden in Australië ergens een hele grote steen ligt. Allemaal mooi die verhalen, maar ik wilde toch even zelf controleren of het wel echt waar is... Dus vanuit Alice Springs verder gereden naar Uluru, wat ongeveer 250 km van de Stuart Highway af ligt. Van verre zie je hem al liggen: Ayers Rock. Hij ligt er echt! Het was een mooie bewolkte dag en de dag van tevoren had ik al redelijk wat regen gehad, dus het was goed uit te houden buiten. Mooie gelegenheid dus om de 10 km lange wandeling om Ayers Rock te doen. Dan kom je er pas achter hoe groot hij is! In het gesteente zitten heel veel gaten en spleten, wat vaak weer een speciale betekenis had voor de Aboriginals. Vaak wilden ze niet dat je foto's maakte uit respect voor de Aboriginals, maar wat niet weet wat niet deert dacht ik maar...
Na Ayers Rock heb ik weer gas gegeven, om in 2 dagen naar Port Augusta te koersen. Onderweg nog even gestopt in Coober Pedy, een stad waar het stikt van de opaalmijnen en sieradenzaakjes. Veel huizen en bedrijfjes liggen half ondergronds, omdat het er gruwelijk warm kan worden. Het is ook maar een zanderige boel daar, het was in mijn ogen veel meer een woestijnstad dan Alice Springs. Ook Port Augusta heb ik aangedaan, wat echt een wereld van verschil is met de outback. Aan de kust is het weer iets frisser, veel groener en de diesel is weer betaalbaar (langs de kust kost het ongeveer $1,60 per liter, in de outback heb ik $2,25 voor een liter betaald). Vervolgens ben ik recht omlaag gereden naar York Peninsula, een soort schiereiland ten westen van Adelaide. Het ziet daar echt geel/bruin van de graanvelden (grotendeels al geoogst), veel meer dan dat is er niet. Wel ligt in het uiterste puntje het Innes National Park, wat echt heel mooi was! Veel variatie in planten en een prachtige kustlijn met mooie stranden en kliffen. Vroeger waren er gipsmijnen in dit gebied, met aan de kust een belangrijke exporthaven. Als gevolg van de soms ruige zee liggen er langs de kustlijn zo'n 50 scheepswrakken op de zeebodem. Al met al leuk om dit park bezocht te hebben!
Iets wat ik ook graag wilde zien in Australië waren de wijnstreken. Nu zijn er op veel plaatsen wijngebieden, maar rondom Adelaide liggen 2 bekende. Dat lag mooi op mijn route, dus ben ik met een boog om de stad heen gereden zodat ik eerst door Barossa Valley en later langs het plaatsje McLaren Vale kwam. Het was weekend toen ik daar was, maar het was er erg levendig en gezellig. In Australië is het nu overigens zomer en hebben veel mensen vakantie, dus daarom is het nu ook redelijk druk overal. Maargoed, in beide gebieden hebben ik wat rondgekeken en een stukje gelopen door de wijnvelden. Er zitten gigantisch veel wijnboertjes in zo'n gebied, vrij kleine bedrijfjes had ik de indruk. De een is nog trotser op zijn wijn dan de andere en bij de meeste wijnboeren kun je ook proeverijen doen.
In de tussentijd had ik besloten om naar Kangaroo Island te gaan. Ik was er nu zo dichtbij en volgens de verhalen zou het er heel mooi moeten zijn. Er gaat een ferry van het vaste land naar het eiland, wat ongeveer 3 kwartier duurt. Dus ik ben met de auto de ferryboot opgegaan en heb een mooi boottochtje richting het eiland gehad. Op het eiland stikt het van de mooie stranden en baaien, en er zijn veel dieren te zien. De eerste middag ben ik een stuk langs de kust gereden en heb wat mooie plekken bezocht. De volgende dag heb ik een koala walk gedaan, want er zitten veel meer koala's dan mensen op het eiland. Het valt niet mee om de koala's te vinden, aangezien ze vaak hoog in de bomen een tukkie aan het doen zijn (die beesten slapen 20 uur per dag!). Maar na een uurtje rondlopen heb ik toch 11 van de 34 koala's in dat park gezien. Na terugkomst loop ik een helicopterpiloot tegen het lijf, die in hetzelfde gebouw zit als de koala walk. Hij zegt als je zin hebt om een vlucht te maken, dan moet je vanmiddag hier terug komen, want hij had nog een plaats vrij in zijn helicopter. Voor een schappelijk prijsje mocht ik mee. Nou blijft het toch een prijzige aangelegenheid, maar na even nagedacht te hebben besloot ik het maar eens te doen. Zo gezegd, zo gedaan, en zo zat ik 's middags dus in de helicopter voor een 20 minuten durende vlucht over een stukje kustgebied van het eiland. We vlogen ook over de Remarkable Rocks en Admirals Arch, 2 bezienswaardigheden op het eiland. Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn besluit, want het was gewoon een gave ervaring! Het vliegen zelf, maar ook het uitzicht op het kustgebied was weer prachtig!
Voor oud en nieuw ben ik naar camping vlakbij Kingscote (de hoofdstad van het eiland) gegaan. Ik had inmiddels al gehoord dat er niet zo gek veel te beleven was op het eiland, maar toch ben ik 's avonds naar het centrum van de stad gegaan. Er waren enkele restaurantjes open, maar voor de rest was er helemaal niks te beleven. Er liep niemand op straat! Een beetje teleurgesteld liep ik nog wat rond of er misschien ergens een pub was om nog even een pilsje te drinken, maar toen kwam ik een stel Nederlanders tegen die net als ik verbaasd waren over het enorme oud en nieuw spectakel. Aangezien het pas de derde keer was dat ik Nederlanders tegenkwam, kon ik het niet laten ze even aan te spreken. Het was een gezin dat in Australië was om hun dochter op te zoeken en in een huisje in Kingscote verbleef. We raakten aan de praat en ze vroegen of ik zin had om mee te gaan naar hun huisje om wat te drinken. Dat heb ik niet afgeslagen en zo hebben we toch nog een heel gezellige avond gehad! Tja, sommige dingen verzin je niet van tevoren...
Vanmorgen heeft de ferry mij weer terug naar het vasteland gebracht. Het is de hele dag al regenachtig, dus ben ik maar weer een stukje gaan rijden tot Langhorne Creek waar ik nu ben. De komende dagen langs de kust richting Melbourne, waaronder de welbekende Great Ocean Road. Het plan is dan om in het weekend bij Melbourne te zijn, om mijn nicht en haar man op te zoeken. Even een familiebezoekje aan de andere kant van de wereld!
Het was een flink verhaal deze keer, maar dat krijg je als je een hoop ziet. Ik ga nog even door en houd jullie op de hoogte!
En natuurlijk nog de beste wensen voor het nieuwe jaar voor iedereen!
Wordt vervolgd...
Groeten Ferdi
-
01 Januari 2014 - 15:19
Tante Marjan Beerepoot:
beste Ferdi,
wat weer een prachtig verhaal. genieten.!
de beste wensen voor 2014en ga zo door met je trip.
een ervaring die je heel lang bij blijft en je niet meer af kunnen nemen.
veel plezier verder en groetjes van ome Theo en tante Marjan.
-
01 Januari 2014 - 16:09
Frank Van Otterdijk:
Hoi Ferdi, ik wens je heel veel goeds, geluk in 2014. En nog een veilige reis!
tot je volgende verhaal.
groeten Frank. -
01 Januari 2014 - 17:02
Mathijn, Hilde En Mirthe:
Ha broertje, weer een hele ervaring rijker zo te lezen! En toch een gezellige jaarwisseling gehad gelukkig! Wij wachten weer op je volgende verhalen... In ieder geval nogmaals de beste wensen voor het nieuwe jaar! Liefs van ons -
01 Januari 2014 - 17:21
Marit, Hub En Luuk:
Ha Ferdi,
Eerst natuurlijk de beste wensen!
Zo te zien ben je onderweg weer een hoop mooie dingen tegengekomen.
En Luuk vond de vrachtauto's natuurlijk weer erg mooi!
Geniet er nog maar weer van en de groetjes! -
01 Januari 2014 - 21:28
Suzan:
Hoi Ferdi ,
Het is weer leuk om weer wat van je te horen.
Ik wens je een gelukkig gezond 2014 heel veel plezier
Met je trip verder .
Groetjes en tot hoors
Suzan, -
02 Januari 2014 - 00:30
Hans:
Ferdi de beste wensen voor 2014 je bend jong en geniet van het aventuur. -
05 Januari 2014 - 23:27
Leo - Anny Leenen:
Hallo Ferdi
Op de eerste plaats de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar 2014.
Ook wij lezen regelmatig jouw mooie reisverhalen en bekijken de foto's,wat een ervaring zeg om jaloers op te worden.
We wensen je nog veel reis plezier en geniet ervan.
Groetjes Anny en Leo.
Ps.Als je nog ruimte over hebt in je koffer naar Holland terug
dan breng voor mij maar een mooie roadtrain mee met in de 1ste wagen wat kangaroos,in de 2de een paar luiwammessen en in de 3de enkele van die vale gieren.
Alvast bedankt Leo -
09 Januari 2014 - 09:48
Henk-Peter Heins En Françoise Molendijk:
Hoi Ferdi leuk je blog te lezen. Wij vonden je gezelschap met Oud en Nieuw ook aangenaam, gaf toch iets meer Oud en Nieuw gevoel dan die wilde parties in Kingscote. Na Kangaroo Island hebben we nog Flinders Ranges bezocht, we hadden mazzel de extreme hitte hebben we gemist. Ook weer erg mooie natuur. Daarna via Adelaide terug gevlogen naar Melbourne. Vanaf Melbourne zijn we middels een stop in Hong Kong weer terug in ons koude maar vooral vochtige Nederland. Vanaf maandag moeten we hier weer beginnen met werken. Jij vooral veel plezier daar nog in Down Under.
Groeten van ons uit Velserbroek -
09 Januari 2014 - 18:24
Tante Anita:
Hoi ferdi,
Als eerste nog de alle beste wensen voor de komende jaren
En van harte gefeliciteerd met je nieuwe neefje.
Wat ontzettend leuk jou verhalen, je hebt al veel gezien en meegemaakt lees ik wel nou wat een ervaring zeg dat vergeet je je leven lang niet meer.
Leuk dat je gezellige mensen had ontmoet, nou ferdi ik zou zeggen geniet ervan van alles wat je meemaakt en de groetjes van oom frank en tante Anita, rob en mike -
17 Januari 2014 - 07:06
Sjaak En Sandra:
Hey Ferdi,
Nogmaals bedankt voor je gezelligheid en hulp - we vonden het echt enorm leuk dat je had besloten om contact met ons op te nemen en ff te komen "buurten"!
Je weet dat het bier hier altijd koud staat maar geniet nog van je reis en we zullen je "in de gaten" houden!
Cheers!
Sjaak en Sandra -
17 Januari 2014 - 20:12
Mark Van Mierlo :
Hallo Ferdi,
Nog niet weggesmolten in het down Under?
Leuk om te lezen dat alles goed gaat.
Nog geen heimwee of blijf je daar wonen.
Hebben we tenminste wel een reden om er nog eens naar toe te gaan.
Ik zie het wel als we een ticket moeten boeken.
Nog veel plezier en tot horens!
Groeten Mark en Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
